میخواهم برایت بغضم را بشکنم ، میخواهم دل بی غشم را برایت نمودار کنم ، میخواهم عشقت را فریاد کنم.
ای معبود خیالم ، ای ناجی برهوت سینه ام ، ای افسانه عظیم جبروت ، دوستت دارم ؛ از اعماق قلب یک انسان عاشق برایت یاس می فرستم ، تو تک سپیداری هستی که بر شاخه هایش هزاران بلبل و قناری ست ، توخود دنیای به یغما رفته هستی ؛ میدانم ، آری خود میدانم تو عزیزی.
شنیدم یا کریمی میگفت : یک پایه عالم سپیدار بود ، پایه بعدی خود خورشید است ، پایه سوم ماه پس از خورشید است.
بدان عشق من همیشه با تو همراه است . عشق من در دل تو افتد یا نه ؟ چه بدانم که تو هم بر دل من محتاجی.
گویند تا شقایق هست زندگی باید کرد ، اما خود شقایق بر من نجوا کرد تا تو هستی زندگی باید کرد.

توجه : برای آگاهی از بروزرسانی وبلاگ در خبرنامه عضو شوید . مرا از نظرات خود مطلع سازید.
برای تبادل لینک ، در قسمت نظرات پیام بگذارید و لینک مرا در وبلاگ خود بگذارید تا من نیز این کار را انجام دهم.